-
1 Macedo
1.Măcĕdo, ŏnis, v. Macedones.2.Măcĕdo, ŏnis, m., the name of a usurer, Dig. 14, 6, 1 init. —Hence, Măcĕ-dŏnĭānus, a, um, adj., relating to the usurer Macedo:II.senatusconsultum,
a decree forbidding usurers to recover loans from heirs after they inherited their estates, Dig. 14, 6, 1.—Also the name of a phitosopher, a friend of Gellius, Gell. 13, 8, 4. -
2 faenerātor (fēn-)
faenerātor (fēn-) ōris, m [faeneror], a money-lender, capitalist, usurer: quaestūs faeneratorum, crudelitas faeneratorum, S.: fugati ex insulā faeneratores, L.: acerbissimi. -
3 toculliō (-cūliō)
toculliō (-cūliō) ōnis, m [τόκοσ, usury], a usurer: te in tocullionibus habere. -
4 danista
money-lender; usurer -
5 faenerator
usurer, money-lender -
6 toculio
-
7 Albinus
1.albīnus, i, m., = albarius, one who covers walls with stucco or plaster, a plasterer: albini, quos Graeci koniatas appellant, Cod. Const. 10, 64, 1.2.Albīnus, i, m., a Roman family name.I.The name of a Roman usurer, Hor. A. P. 327.—II.A. Postumius Albinus, censor, A. U. C. 580, Cic. Verr. 1, 41, 106; Liv. 41, 27.—III.Esp.: A. Postumius Albinus, who was consul with Lucullus a short time before the third Punic war, 603 A. U. C., and the author of a Roman Hist. in Greek, cf. Cic. Brut. 21, 81; id. Ac. 2, 45, 137; Gell. 11, 8; Macr. S. praef. -
8 albinus
1.albīnus, i, m., = albarius, one who covers walls with stucco or plaster, a plasterer: albini, quos Graeci koniatas appellant, Cod. Const. 10, 64, 1.2.Albīnus, i, m., a Roman family name.I.The name of a Roman usurer, Hor. A. P. 327.—II.A. Postumius Albinus, censor, A. U. C. 580, Cic. Verr. 1, 41, 106; Liv. 41, 27.—III.Esp.: A. Postumius Albinus, who was consul with Lucullus a short time before the third Punic war, 603 A. U. C., and the author of a Roman Hist. in Greek, cf. Cic. Brut. 21, 81; id. Ac. 2, 45, 137; Gell. 11, 8; Macr. S. praef. -
9 Cicuta
1.cĭcūta, ae, f., the hemlock given to criminals as poison; prob. either Cicuta virosa or Conium maculatum, Linn.; Plin. 25, 13, 95, § 151; Cato, R. R. 27, 2; Lucr. 5, 897; Hor. S. 2, 1, 56 al.; plur., id. Ep. 2, 2, 53; drunk by Socrates;II.hence: magister sorbitio tollit quem dira cicutae,
i. e. Socrates, Pers. 4, 1 sq. —To the extraordinary coldness produced by it, reference is made in Pers. 5, 145.—Meton., a pipe or flute made from the stalks of the hemlock, a shepherd ' s pipe, Lucr. 5, 1382; Verg. E. 2, 36; 5, 85; Calp. Ecl. 7, 12.2.Cĭcūta, ae, m., the name of a usurer in Hor. S. 2, 3, 69 and 175. -
10 cicuta
1.cĭcūta, ae, f., the hemlock given to criminals as poison; prob. either Cicuta virosa or Conium maculatum, Linn.; Plin. 25, 13, 95, § 151; Cato, R. R. 27, 2; Lucr. 5, 897; Hor. S. 2, 1, 56 al.; plur., id. Ep. 2, 2, 53; drunk by Socrates;II.hence: magister sorbitio tollit quem dira cicutae,
i. e. Socrates, Pers. 4, 1 sq. —To the extraordinary coldness produced by it, reference is made in Pers. 5, 145.—Meton., a pipe or flute made from the stalks of the hemlock, a shepherd ' s pipe, Lucr. 5, 1382; Verg. E. 2, 36; 5, 85; Calp. Ecl. 7, 12.2.Cĭcūta, ae, m., the name of a usurer in Hor. S. 2, 3, 69 and 175. -
11 danista
dănīsta, ae, m., = daneistês, a money-lender, usurer:fenerator (only in Plautus),
Plaut. Epid. 1, 1, 51; 2, 2, 67; id. Most. 3, 1, 6; id. Ps. 1, 3, 53; cf. Paul. ex Fest. p. 68, 14.—Hence, dănīstĭcus, a, um, adj., = daneistikos, money-lending, usurious:genus hominum,
Plaut. Most. 3, 1, 129. -
12 danisticus
dănīsta, ae, m., = daneistês, a money-lender, usurer:fenerator (only in Plautus),
Plaut. Epid. 1, 1, 51; 2, 2, 67; id. Most. 3, 1, 6; id. Ps. 1, 3, 53; cf. Paul. ex Fest. p. 68, 14.—Hence, dănīstĭcus, a, um, adj., = daneistikos, money-lending, usurious:genus hominum,
Plaut. Most. 3, 1, 129. -
13 faenerarius
faenĕrārĭus, ĭi, m. [id.], for the usual faenerator, one who lends money on interest, a usurer, Firm. 3, 8 fin.2.‡ faenĕrārĭus (less correctly fēn-, foen-), ĭi, m. [faenum], = faenarius, a seller of hay, a hay salesman:macellarios, vinarios, faenerarios, et cellaritas sic servari desideramus,
Cassiod. Var. 10, 28 init. -
14 faenerator
faenĕrātor (less correctly fēn-, foen-), ōris, m. [faeneror], one who lends on interest, a money-lender, capitalist; with an odious secondary idea, a usurer (class.):improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut faeneratorum,
Cic. Off. 1, 42, 150; Cato, R. R. praef. § 1; Sall. C. 33, 1; Cic. Fam. 5, 6, 2; Hor. Epod. 2, 67; Suet. Tib. 48:acerbissimi,
Cic. Att. 6, 1, 6. -
15 faeneratorius
faenĕrātōrĭus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenerator], pertaining to a usurer, usurious (post-class.), Val. Max. 2, 6, 11. -
16 faeneratrix
faenĕrātrix ( fēn-, foen-), īcis, f. [faeneror], a female money-lender or usurer (post-class.), Val. Max. 8, 2, 2. -
17 fenerarius
faenĕrārĭus, ĭi, m. [id.], for the usual faenerator, one who lends money on interest, a usurer, Firm. 3, 8 fin.2.‡ faenĕrārĭus (less correctly fēn-, foen-), ĭi, m. [faenum], = faenarius, a seller of hay, a hay salesman:macellarios, vinarios, faenerarios, et cellaritas sic servari desideramus,
Cassiod. Var. 10, 28 init. -
18 fenerator
faenĕrātor (less correctly fēn-, foen-), ōris, m. [faeneror], one who lends on interest, a money-lender, capitalist; with an odious secondary idea, a usurer (class.):improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut faeneratorum,
Cic. Off. 1, 42, 150; Cato, R. R. praef. § 1; Sall. C. 33, 1; Cic. Fam. 5, 6, 2; Hor. Epod. 2, 67; Suet. Tib. 48:acerbissimi,
Cic. Att. 6, 1, 6. -
19 feneratorius
faenĕrātōrĭus ( fēn-, foen-), a, um, adj. [faenerator], pertaining to a usurer, usurious (post-class.), Val. Max. 2, 6, 11. -
20 feneratrix
faenĕrātrix ( fēn-, foen-), īcis, f. [faeneror], a female money-lender or usurer (post-class.), Val. Max. 8, 2, 2.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Usurer — U su*rer, n. [F. usurier, LL. usurarius. See {Usury}, and cf. {Usurarious}.] [1913 Webster] 1. One who lends money and takes interest for it; a money lender. [Obs.] [1913 Webster] If thou lend money to any of my people that is poor by thee, thou… … The Collaborative International Dictionary of English
usurer — usu·rer / yü zhər ər/ n: one that engages in usury Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. usurer n. A per … Law dictionary
usurer — (n.) late 13c., from O.Fr. usurier, from M.L. usurarius usurer, from L. adj. usurarius pertaining to interest, from usura (see USURY (Cf. usury)) … Etymology dictionary
usurer — [yo͞o′zhər ər] n. [ME < MFr usurier < ML usurarius, usurer < L usura: see USURY] a person who lends money at interest, now specif., at a rate of interest that is excessive or unlawfully high … English World dictionary
usurer — usury u‧su‧ry [ˈjuːʒəri] noun [uncountable] formal FINANCE when someone lends people money and makes them pay an unfairly high rate of interest usurer noun [countable] * * * usury UK US /ˈjuːzjʊri/ … Financial and business terms
usurer — (u zu ré) v. n. Faire l usure. HISTORIQUE XIIIe s. • Avarice a le mont [monde] sorpris ; S il est clamez dolent, chetis, Ne rente n a se il n usure, Ren. 195. XIVe s. • Jadis enssi qui s aprestast D usurer et deniers prestast As usures … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
usurer — UK [ˈjuːʒərə(r)] / US [ˈjuʒərər] noun [countable] Word forms usurer : singular usurer plural usurers old fashioned someone who lends money to people and charges interest … English dictionary
usurer — noun /ˈjuːʒəɹə,ˈjuːzjəɹə/ a) A person who loans money to others and charges interest, particularly at an illegal, exorbitant, or unfair rate. b) Specifically, a male usurer. Syn … Wiktionary
usurer — n. a person who practises usury. Etymology: ME f. AF usurer, OF usureor f. usure f. L usura: see USURY … Useful english dictionary
usurer — noun Date: 14th century one that lends money especially at an exorbitant rate … New Collegiate Dictionary
usurer — /yooh zheuhr euhr/, n. 1. a person who lends money and charges interest, esp. at an exorbitant or unlawful rate; moneylender. 2. Obs. a person who lends money at interest. [1250 1300; ME < AF < ML usurarius, equiv. to usur(ia) USURY + L arius… … Universalium